Gedichten, Verzen & Rijmen

een poëzieselectie  door

Ruud Halberg

Bezoek

Mijn buurman was vandaag heel druk
Zo heb ik hem nog nooit gezien
Hij poetste en boende zijn vingers stuk
En dweilde vloeren bovendien.

Ik vroeg: ‘Wie komt er op bezoek?’
Maar dat wou hij niet zeggen.
Hij zei: ‘Ik bak nog een boterkoek,
En hoef jou niets uit te leggen.’

Maar daarmee was ik niet tevree!
Ik vroeg: ‘Komt broer uit de USA?
Toen ging hij eindelijk door de bocht,
En zei dat ik het weten mocht:

Er komt een leuke, mooie vrouw,
Een die ik al jaren ken.
En nu wil ik geen gezeur van jou,
Zodra ik met haar ben!

Ik beloofde hem met heel mijn hart,
Hem niet te zullen storen.
En, wordt het niks, of wordt het wat,
Ik zal het zeker horen.

Dokter

Gister moest ik bij de dokter komen
Hij keek me aan  met een diepe frons
Hij had de uitslag van het lab vernomen
En zei toen: ‘Dit blijft onder ons.’
Mijn dokter is een koele kikker
Hij zegt heel  weinig als hij praat
Want mijn prostaat  wordt steeds maar dikker
Totdat het plassen niet meer gaat
Ze kunnen snijden en ook schillen
En bestralen als het moet
Toen voelde hij diep tussen mijn billen
En zei heel zacht: ‘Dit voelt niet goed.’
Ik vroeg: ‘Kunt u mij ook zeggen
Hoe het verder gaat?’
Hij begon het uit te leggen
En hij tekende een prostaat
‘Kijk’ zei hij, ‘Je prostaat zit hier;
En dit zijn je beide ballen.
Die prostaat dat is een valse klier,
en die kan de zaak verknallen.’
‘Maar je kunt het ook zo laten;
Meestal valt het nog wat mee.
Zo zijn nou eenmaal die prostaten
Maar het blijft een rot idee!’

Dromenland

Elke nacht heb ik mijn dromen
ik droom dan van een heel ver land,
waar alleen de mensen komen
die in mijn dromen zijn beland.

In mijn dromen kan ik reizen
door de hoge, ijle lucht.
Ik zie kastelen en paleizen
op mijn eindeloze vlucht.

Ik zie mijn ouders, al lang gestorven,
en mijn broer, hij lacht naar mij.
Ze hebben al een plaats verworven
in dit land, van zorgen vrij.

Telkens  wens ik hier te blijven
om te zweven in ’t heelal
En dat niets me kan verdrijven
dat ik hier eeuwig blijven zal.

Maar dan wordt mijn lichaam zwaarder
‘k zie mijn broer nog, die me wenkt.
Ik val weer in mijn bed op aarde
op mijn kussen, traan doordrenkt.

Pas vannacht kan ik weer dromen
van mijn hemelse paleis.
Ik hoop  daar  weer te mogen komen
na een nieuwe sterrenreis.

Mager

Onlangs was ik bij de slager,
kocht er vlees en ook wat worst.
Want mijn vrouw die is te mager
op haar heupen en haar borst.

Ook haar benen zijn bescheiden
Als het om de dikte gaat.
Maar liever dan die dikke meiden
Waar geen rok of broek bij staat

Zou ze dat wel willen eten,
vroeg de slager met een lach.
Ik zei: we zullen het weldra weten
Als ik binnen komen mag!

Onlangs was ik bij de slager
Ik bracht vlees en ook wat worst.
Want mijn vrouw blijft liever mager
Zonder dikke heup of borst.

Nachtelijk Bezoek

Vannacht heb ik bezoek gekregen
van een zekere man, genaamd de Dood.
Hij had al langer op de loer gelegen
en vroeg  warempel om wat brood.

Ik gaf hem brood en een glas wijn
Zoals bij  een laatste avondmaal.
Hij zei: ‘ik moet vandaag bij jou zijn
en ik kom altijd maar ene maal.’

Ik vroeg hem om het  uit te stellen
Maar alles heeft bestemde tijd.
Ik wilde nog heel veel vertellen,
Want ik was geheel nog niet bereid.

Toen leek hij even na te denken.
Door het raam zag ik het morgenrood.
Hij stond al buiten, mij te wenken.
Het was heel koud, en ik schrok me dood.

Nieuwjaar

Nieuwjaars ochtend, lege straten.
Dit jaar regen en veel wind.
Ik hoor twee kinderen praten,
eentje die nog een rotje vindt.

Met veel geknal en dranken
heeft het gepeupel zich vermaakt.
Ik wil de tijd bedanken,
Waardoor de waanzin werd gestaakt.

Immers, als de klok met luiden
het oude jaar besluit,
versterven langzaam de geluiden,
Het is over, het is uit.

Zo is het ook met ieders leven
als het laatste uur daar is,
Niets kan dan nog uitkomst geven,
Na het begin is het eind gewis

Als ik nog iets had te wensen,
weet je wat het dan zou zijn?
Dat vanaf heden alle mensen
konden leven zonder pijn.

Omdat

Ik ben van Domburg
en ik ben dichter
ik schrijf over zee
en zand en wind
Schrijven maakt mijn leven lichter
anders huilde ik
als een kind
Ik zou huilen over vrienden
die ik nooit meer heb gezien
en ook veel over dingen
die verkeerd zijn bovendien
Ik zou huilen over vroeger jaren
toen ik ooit de liefde zocht
die, toen ik ze vond
niet kon bewaren
maar voor een spotprijs heb verkocht

Een kind

Mijn ouders wonen in de hemel,
zei mijn buurman Jan de Groot.
Ja, ze wonen in de hemel,
want mijn ouders  die zijn dood.
Waarom, vroeg ik, dan eerst begraven
Als ze toch naar boven gaan?
Jan zei: Ze moeten eerst gewicht verliezen,
om weer op te kunnen staan. 

Kerk

Vroeger ging ik naar de kerk,
om te zingen en te bidden.
Vroeger ging ik naar de kerk
en ik zat dan in het midden

Vanaf de kansel kwam het woord
vanuit de hemel naar beneden.
Dat is allang niet meer gehoord
in de dorpen en de steden.

Ook het zingen deed me goed,
oude psalmen en gezangen.
Men werd er geestelijk gevoed,
Nu is het boek vervangen

De predikant ligt in zijn graf
en die nu preekt kan niet preken.
Hij maakt zich er maar gauw vanaf
en zo gaat het alle weken.

Vroeger ging ik naar de kerk
om het woord  van God te horen.
Er staat immers: Bid en Werk
Anders gaat de mens verloren.

Schrijven

Wie schrijft wil iets met een ander delen.
Wie schrijft, die vindt zich zichzelf heel wat.
Wie schrijft, die is zoals zo velen.
Wie schrijft, zit op zijn luie gat.

Wie schrijft wil wat vertellen,
dat een ander nog niet weet.
Hij schrijft op soms wel honderd vellen,
want hij is bang dat hij vergeet.

Schrijvers, dat zijn rare mensen.
Ze drinken bier, jenever, ook wel wijn.
En er zijn er veel die wensen
ook een schrijver te kunnen zijn.

Vriend

Ik had een vriend, al enkele jaren.
We hadden samen veel gemeen.
Hij kon een geheim bewaren
En dat kon voordien geen een.
Hij was bereisd, en ook belezen,
Hij kon vertellen, uren lang.
Wat het onderwerp ook mocht wezen,
Hij wist overal wel wat van.

Hij wist veel van vroeger tijden,
Ook van schilders en muziek.
Van het leven en het lijden,
Aan de liefde en de romantiek.
Was dan de reden voor de band?
Hij kon zich zich uiten, frank en vrij.
Ik wilde hem niet stuiten,
Want hij leerde, en vermaakte mij.

Dit was een korte selectie uit het veelzijdige werk van Ruud Halberg.
Binnenkort ook als PDF of E-BOOK beschikbaar via deze site!

Mocht u daarvan op de hoogte worden gehouden of voor meer informatie, email: halbermarinus@gmail.com

Vriendelijke groet,
Ruud Halberg

 k