Ruud Halberg meet zich met andere Nederlandse auteurs op het
vlak van vormgeven met taal. Ofschoon de regionale elementen aanwezig blijven, zijn de personen en situeringen in zijn boeken herkenbaar voor iedereen in de rest van het land, en zo ook de raakvlakken met de persoon van de auteur zelf.
De schrijfstijl is direct en soms confronterend, maar de diepgang van de
karakters en situaties blijven je bij en worden in sommige gevallen een directe herkenning voor de eigen ervaringen en emoties van de lezer.
Ruud’s oevre en zijn persoon hebben een nauwe band, maar beide onderscheiden zich door de scherpe waarneming, een mix van realiteit en emotievolle beschrijvingen die zijn band met de wereld om hem heen in klare taal weergeven.
Ondertonen van verleden en heden spelen een rol in de referenties aan jeugd, opvoeding, geloof en bewustwording van sexualiteit, zeker binnen het sociale kader van de Domburgse gemeenschap waar hij opgroeide sinds de jaren ’50.
Ruud wil de afstand tussen schrijver, verhaal en lezer zo klein mogelijk houden, vandaar het consequent gebruik van de ik-vorm van de verhalen verteller, samen met toegankelijk taalgebruik.